раско́рпванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раско́рпванне
Р. раско́рпвання
Д. раско́рпванню
В. раско́рпванне
Т. раско́рпваннем
М. раско́рпванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́рпванне ср., разг. расковы́ривание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́рпванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскорпваць — раскорпаць, раскарпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расковы́ривание раскалу́пліванне, -ння ср., раско́рпванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)