раско́рпаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раско́рпаю раско́рпаем
2-я ас. раско́рпаеш раско́рпаеце
3-я ас. раско́рпае раско́рпаюць
Прошлы час
м. раско́рпаў раско́рпалі
ж. раско́рпала
н. раско́рпала
Загадны лад
2-я ас. раско́рпай раско́рпайце
Дзеепрыслоўе
прош. час раско́рпаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́рпаць сов., разг., см. раскарпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́рпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і раскарпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Корпаючы, зрабіць ці павялічыць паглыбленне, дзірку ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскарпа́ць,

гл. раскорпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́рпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскорпаць, раскарпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параско́рпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Раскорпаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́рпванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскорпваць — раскорпаць, раскарпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раскарпа́ць, раско́рпаць ’павялічыць паглыбленне, адтуліну ў чым-небудзь’ (ТСБМ), роско́рпаць ’раскатурхаць’ (ТС). З рас- і карпа́ць, ко́рпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)