раско́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. раско́п
Р. раско́пу
Д. раско́пу
В. раско́п
Т. раско́пам
М. раско́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́п, -пу м., археол. раско́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́п м. раско́п, -пу м., раско́пванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́п, ‑у, м.

Спец. Месца, у якім праводзяцца археалагічныя раскопкі культурнага слоя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)