раско́каць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раско́каю |
раско́каем |
| 2-я ас. |
раско́каеш |
раско́каеце |
| 3-я ас. |
раско́кае |
раско́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
раско́каў |
раско́калі |
| ж. |
раско́кала |
| н. |
раско́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
раско́кай |
раско́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
раско́каўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Разго́гаць ’разбіць’, разго́гацца ’разбіцца’ (Нас.). Да го́гаць ’біць адно аб другое’, го́гнуць ’стукнуць’, го́ганне ’удар аднаго звонкага прадмета аб другі’ (Нас.), укр. го́гіт ’іржанне’, ’моцны і працяглы гук, шум’. Гукапераймальныя ўтварэнні, параўн. ЭССЯ, 6, 194–195. Звонкі варыянт у раско́каць ’разбіць’ (што звязана з кока ’яйка’, ко́кнуць, гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)