расклява́ць, -клюю́, -клюе́ш, -клюе́: -клюём, -клюяце́, -клюю́ць; -клю́й; -клява́ны; зак., што.

1. Клюючы, з’есці ўсё.

Куры расклявалі зерне.

2. Клюючы, пашкодзіць што-н. або пашырыць пашкоджанне ў чым-н.

Груганнё расклявала рану.

|| незак. расклёўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расклява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расклюю́ расклюё́м
2-я ас. расклюе́ш расклюяце́
3-я ас. расклюе́ расклюю́ць
Прошлы час
м. расклява́ў расклява́лі
ж. расклява́ла
н. расклява́ла
Загадны лад
2-я ас. расклю́й расклю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расклява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расклява́ць сов. расклева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расклява́ць, ‑клюю, ‑клюеш, ‑клюе; зак., што.

1. Клюючы, з’есці, расцягнуць. Куры расклявалі корм.

2. Клюючы, пашкодзіць што‑н. або пашырыць пашкоджанне ў чым‑н. Груганнё паспела ўжо раскляваць рану аж да шыі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расклева́ть сов. расклява́ць, раздзяўбці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расклёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)