расквакта́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
расквакчу́ся |
раскво́кчамся |
| 2-я ас. |
раскво́кчашся |
раскво́кчацеся |
| 3-я ас. |
раскво́кчацца |
раскво́кчуцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
расквакта́ўся |
расквакта́ліся |
| ж. |
расквакта́лася |
| н. |
расквакта́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
расквакчы́ся |
расквакчы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
расквакта́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расквакта́цца сов., см. расквахта́цца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расквакта́цца, ‑квакчуся, ‑квокчашся, ‑квокчацца і расквахта́цца, ‑квахчуся, ‑квохчашся, ‑квохчацца; зак.
Пачаць моцна і доўга квактаць (квахтаць). [Стась:] Ну чаго вы так расквакталіся над ёй? У яе яшчэ ўсё жыццё наперадзе. Губарэвіч. Расквахталася, як курыца на дождж. Прымаўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расквахта́цца,
гл. расквактацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расквахта́цца ’наракаць, прычытаць, прыгаворваць’ (ТСБМ, Бяльк.), расквакта́цца ’наракаць, стагнаць’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Растарг.). Гл. квахта́ць, квактаць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)