раскача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Зрабіць тонкім, качаючы чым-н. па паверхні.

Р. цеста.

|| незак. раска́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раска́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскача́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскача́ю раскача́ем
2-я ас. раскача́еш раскача́еце
3-я ас. раскача́е раскача́юць
Прошлы час
м. раскача́ў раскача́лі
ж. раскача́ла
н. раскача́ла
Загадны лад
2-я ас. раскача́й раскача́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час раскача́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскача́ць сов. раската́ть; (тесто — ещё) разваля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Зрабіць тонкім, качаючы чым‑н. па паверхні. Раскачаць цеста на коржыкі.

2. Разм. Вывесці са стану апатыі, бяздзейнасці каго‑н. [Сяргей:] — Ганаруся, што мне ўдалося раскачаць і разбудзіць гэту дрымучую глыбу [Арцёма]. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскача́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскачваць — раскачаць і раскачвацца — раскачацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. раскачвацца — раскачацца (у 2 знач.) і раскачваць — раскачаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раската́ть сов.

1. (развернуть) раскаці́ць;

2. (катком) раскача́ць;

3. (выровнять дорогу) укача́ць, вы́раўнаваць; см. раска́тывать​ 1, 2, 4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разваля́ть сов.

1. (разгрести, раскидать) с.-х. раскі́даць, мног. параскіда́ць, параскі́дваць; растрэ́сці, мног. парастраса́ць; (валки, навоз) разбі́ць, мног. паразбіва́ць;

2. (тесто) спец. раскача́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)