раскарчо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. раскарчо́ўка
Р. раскарчо́ўкі
Д. раскарчо́ўцы
В. раскарчо́ўку
Т. раскарчо́ўкай
раскарчо́ўкаю
М. раскарчо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскарчо́ўка ж. раскорчёвка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскарчо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскарчоўваць — раскарчаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскарчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; -чава́ны і -чо́ваны; зак., што.

Расчысціць ад пнёў, хмызняку.

Р. паляну ў лесе.

|| незак. раскарчо́ўваць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. раскарчо́ўванне, -я, н. іраскарчо́ўка, -і, ДМ -чо́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскорчёвка раскарчо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)