раска́званне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раска́званне
Р. раска́звання
Д. раска́званню
В. раска́званне
Т. раска́званнем
М. раска́званні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раска́званне ср. расска́зывание; изложе́ние; см. раска́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раска́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расказваць — расказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расска́зывание раска́званне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повествова́ние ср.

1. (действие) апавяда́нне, -ння ср., раска́з, -зу м., раска́званне, -ння ср.;

2. (повесть) апо́весць, -ці ж.; (рассказ) апавяда́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изложе́ние ср.

1. (действие) вы́клад, -ду м.; выклада́нне, -ння ср.; выка́званне, -ння ср.; раска́званне, -ння ср.; см. изложи́ть;

2. (пересказ) перака́з, -зу м.; (передача) перада́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адка́з ​1, ‑у, м.

1. Выкліканыя пытаннем або зваротам словы, выказаныя вусна ці пісьмова. Даць адказ. Ухіліцца ад адказу. □ Я ў той жа дзень, мой дарагі татуля, Пішу табе свой франтавы адказ. Астрэйка. // Расказванне вучнем урока; выклад матэрыялу на пастаўленае пытанне. Грунтоўны адказ.

2. Пачуццё, рэакцыя; водгук (у 4 знач.). Адказ жывога арганізма на раздражненне. // Выкліканыя чым‑н. дзеянні, учынкі. Калектывізацыя была адказам на многія жыццёвыя пытанні і грамадскія праблемы. Адамовіч.

3. Вынік рашэння матэматычнай задачы, прыкладу. Адказ сышоўся.

4. Тое, што і адказнасць (у 1 знач.). За зло мы ўсе адказ нясём... Колас.

адка́з ​2,

У выразе: да адказу — да нельга, да канца. Мы цішком прытаіліся ля дзвярэй, а сэрца ў кожнага трывожна стукацела і нервы наструніліся да адказу. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

посвяще́ние

1. (действие) адкрыва́нне, -ння ср.; азнаямле́нне, -ння ср.; інфармава́нне, -ння ср.; раска́званне, -ння ср.; увядзе́нне, -ння ср.; прысвячэ́нне, -ння ср.; пасвячэ́нне, -ння ср.; см. посвяти́ть, посвяща́ть;

2. (надпись в начале произведения) прысвячэ́нне, -ння ср.;

3. (возведение в сан) пасвячэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)