раскава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раскава́ны раскава́ная раскава́нае раскава́ныя
Р. раскава́нага раскава́най
раскава́нае		 раскава́нага раскава́ных
Д. раскава́наму раскава́най раскава́наму раскава́ным
В. раскава́ны (неадуш.)
раскава́нага (адуш.)		 раскава́ную раскава́нае раскава́ныя (неадуш.)
раскава́ных (адуш.)
Т. раскава́ным раскава́най
раскава́наю		 раскава́ным раскава́нымі
М. раскава́ным раскава́най раскава́ным раскава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раскава́ны раскава́ная раскава́нае раскава́ныя
Р. раскава́нага раскава́най
раскава́нае		 раскава́нага раскава́ных
Д. раскава́наму раскава́най раскава́наму раскава́ным
В. раскава́ны (неадуш.)
раскава́нага (адуш.)		 раскава́ную раскава́нае раскава́ныя (неадуш.)
раскава́ных (адуш.)
Т. раскава́ным раскава́най
раскава́наю		 раскава́ным раскава́нымі
М. раскава́ным раскава́най раскава́ным раскава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раскава́ны раскава́ная раскава́нае раскава́ныя
Р. раскава́нага раскава́най
раскава́нае		 раскава́нага раскава́ных
Д. раскава́наму раскава́най раскава́наму раскава́ным
В. раскава́ны (неадуш.)
раскава́нага (адуш.)		 раскава́ную раскава́нае раскава́ныя (неадуш.)
раскава́ных (адуш.)
Т. раскава́ным раскава́най
раскава́наю		 раскава́ным раскава́нымі
М. раскава́ным раскава́най раскава́ным раскава́ных

Кароткая форма: раскава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскава́ны в разн. знач. раско́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскаваць.

2. перан.; у знач. прым. Вызвалены ад акоў (у 2 знач.), вольны, нічым не абмежаваны. Бо хто калі сніў, ды і хто калі думаў, Што буду я вольны, што буду шчаслівы. Што гэткае ўстане жыццё прада мною Маё і маёй раскаванай радзімы. Купала. Распірае прожылкі ліста сокам раскаваных нетраў. Арочка. «Зубры», як сімвал раскаванай сілы, На ўсе будоўлі шле працоўны Мінск. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раскава́ны ’вызвалены ад акоў’, ’вольны, нічым не абмежаваны’ (ТСБМ), раску́ты (Байк. і Некр.). Утворана з пераносным значэннем ад раскава́ць < кава́ць, што магло без прыстаўкі азначаць ’закоўваць у ланцугі’. Цікава, што ў гэтым значэнні вядома укр. кува́ти ’тс’, ст.-рус. ковати ’закоўваць у аковы’ (сустракаецца ў Наўгародскім летапісе 1228 г.), ст.-польск. kować ’закоўваць у ланцугі’. Можна меркаваць яшчэ пра больш раннюю семантыку каваць ’абіваць каваным металам’, напрыклад, ст.-рус. ковати ’тс’ (сустракаецца ў Іпацьеўскім летапісе 1175 г.) < прасл. *kovati ’біць’, параўн. каваны жалезам ’абіты жалезам’. Варыянт раску́ты, як ку́ты, куць ’каваць’ (Байк. і Некр.), імаверна, з польск. kuć ’каваць’, што з’яўляецца вынікам выраўновання дзеяслоўных асноў польск. дыял. kować > kuje > kuć. Гл. кава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раско́ванный раскава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́ваны, см. раскава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раску́ты, см. раскава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)