раскабалі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раскабалю́ |
раскабалі́м |
| 2-я ас. |
раскабалі́ш |
раскабаліце́ |
| 3-я ас. |
раскабалі́ць |
раскабаля́ць |
| Прошлы час |
| м. |
раскабалі́ў |
раскабалі́лі |
| ж. |
раскабалі́ла |
| н. |
раскабалі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
раскабалі́ |
раскабалі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
раскабалі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раскабалі́ць сов. раскабали́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раскабалі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Вызваліць ад кабальнай залежнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскабали́ть сов. раскабалі́ць, разняво́ліць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раскабаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да раскабаліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскаба́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскабаліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)