раскабалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскабалю́ раскабалі́м
2-я ас. раскабалі́ш раскабаліце́
3-я ас. раскабалі́ць раскабаля́ць
Прошлы час
м. раскабалі́ў раскабалі́лі
ж. раскабалі́ла
н. раскабалі́ла
Загадны лад
2-я ас. раскабалі́ раскабалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час раскабалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскабалі́ць сов. раскабали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскабалі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Вызваліць ад кабальнай залежнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскабали́ть сов. раскабалі́ць, разняво́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскабаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да раскабаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскаба́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскабаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)