ра́савы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́савы ра́савая ра́савае ра́савыя
Р. ра́савага ра́савай
ра́савае		 ра́савага ра́савых
Д. ра́саваму ра́савай ра́саваму ра́савым
В. ра́савы (неадуш.)
ра́савага (адуш.)		 ра́савую ра́савае ра́савыя (неадуш.)
ра́савых (адуш.)
Т. ра́савым ра́савай
ра́саваю		 ра́савым ра́савымі
М. ра́савым ра́савай ра́савым ра́савых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́савы ра́совый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да расы ​1. Расавыя асаблівасці. Расавая дыскрымінацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́са¹, -ы, мн. -ы, рас, ж.

Група людзей, якая склалася гістарычна на пэўнай тэрыторыі, аб’яднаная агульнасцю спадчынных фізічных адзнак (колерам скуры, вачэй, валасоў, формай чэрапа), абумоўленых супольнасцю паходжання і першапачатковага рассялення.

Белая р.

Жоўтая р.

Мангалоідная р.

Негроідная р.

|| прым. ра́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Ра́савы, ра́сову ’светла-шэрай з жаўцізной масці (аб кані)’ (ТС). Няясна; магчыма ідэнтычна расо́вы ’пародзісты’ (гл. ра́са 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́совый ра́савы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Расава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Расава́
Р. Расавы́
Д. Расаве́
В. Расаву́
Т. Расаво́й
Расаво́ю
М. Расаве́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Расо́вы ’рыжы’ (Сцяшк.), ’пародзісты’ (Скарбы). З польск. rasowy ’пародзісты’, што ад ра́са 2 (гл.). Параўн. ра́савы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)