рапсо́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рапсо́д |
рапсо́ды |
| Р. |
рапсо́да |
рапсо́даў |
| Д. |
рапсо́ду |
рапсо́дам |
| В. |
рапсо́да |
рапсо́даў |
| Т. |
рапсо́дам |
рапсо́дамі |
| М. |
рапсо́дзе |
рапсо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рапсо́д ист. рапсо́д, -да м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рапсо́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Вандроўны пясняр, збіральнік народных песень, выканаўца эпічных паэм у Старажытнай Грэцыі. Калісьці, у старой Эладзе, хадзілі вандраваць рапсоды. Дубоўка.
[Грэч. rhápsōdoi ад rháptō сшываю і ōdē песня.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рапсо́дыя, ‑і, ж.
1. У Старажытнай Грэцыі — эпічная песня пра легендарных герояў і багоў, якую выконваў рапсод пад акампанемент струннага інструмента.
2. Віртуозны інструментальны твор на тэмы народных песень і танцаў. Венгерская рапсодыя Ліста. Рапсодыя для фартэп’яна з аркестрам.
[Грэч. rhapsōdía — песня рапсода, раздзел эпічнай паэмы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)