рапарава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рапарава́нне
Р. рапарава́ння
Д. рапарава́нню
В. рапарава́нне
Т. рапарава́ннем
М. рапарава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рапарава́нне ср., разг. почи́нка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рапарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што (разм.).

Папраўляць, рамантаваць.

Р. абутак.

|| наз. рапарава́нне, -я, н. і рапара́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чи́нка ж., разг. (действие)

1. пра́ўка, -кі ж., папра́ўка, -кі ж., рапарава́нне, -ння ср., рамо́нт, -ту м.; ла́танне, -ння ср., ла́пленне, -ння ср.;

2. вастрэ́нне, -ння ср., заво́стрыванне, -ння ср.; см. чини́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)