раню́ткі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
раню́ткі |
раню́ткая |
раню́ткае |
раню́ткія |
| Р. |
раню́ткага |
раню́ткай
раню́ткае |
раню́ткага |
раню́ткіх |
| Д. |
раню́ткаму |
раню́ткай |
раню́ткаму |
раню́ткім |
| В. |
раню́ткі (неадуш.)
раню́ткага (адуш.) |
раню́ткую |
раню́ткае |
раню́ткія (неадуш.)
раню́ткіх (адуш.) |
| Т. |
раню́ткім |
раню́ткай
раню́ткаю |
раню́ткім |
раню́ткімі |
| М. |
раню́ткім |
раню́ткай |
раню́ткім |
раню́ткіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
звіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да звіцца.
2. Згінацца, выгінацца з боку ў бок. Хвост змяі сутаргава звіваецца. В. Вольскі. // Мець форму звілістай лініі, прымаць звілісты напрамак (пра раку, дарогу і пад.). Налева, за поплавам, звівалася рэчка. Асіпенка. Ранюткі час. Нідзе нікога, Між дрэў звіваецца дарога, А па дарозе ты з кашом У лес шыбуеш. Колас.
3. Зал. да звіваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)