рамяне́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рамяне́ц рамянцы́
Р. рамянца́ рамянцо́ў
Д. рамянцу́ рамянца́м
В. рамянца́ рамянцо́ў
Т. рамянцо́м рамянца́мі
М. рамянцы́ рамянца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рамяне́ц, -нца́ м., зоол. ремне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамяне́ц, ‑нца, м.

Стужачны чарвяк, які паразітуе ў целе рыб і вадаплаўных птушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рамяне́ц ’стужачны чарвяк’ (ТСБМ); ’змеі?’: “у гэтых камянях і шчуры, і рамянцы” (Дзядзька Квас, Роздум на калёсах, Беласток, 1995, 17). Відавочна, форма чарвяка або змяі нагадвае рамень (гл.), адсюль дэмінутыўнае ўтварэнне, параўн. рамяне́ц ’раменьчык’ (слуц., Шн. 2), рамянцы́ мн. л. ’прывязкі ў лыжах’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ремне́ц зоол. рамяне́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)