ра́мс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ра́мс
Р. ра́мсу
Д. ра́мсу
В. ра́мс
Т. ра́мсам
М. ра́мсе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рамс (род. ра́мсу) м., карт. рамс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамс карт. рамс, род. ра́мсу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамс, ‑у, м.

Від азартнай картачнай гульні.

[Ад англ. rams — бараны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рамс: у ра́мса ’від гульні ў карты’ (Машара). З польск. ramsz ’гульня ў карты, у якой прайграе той, у каго застаецца больш ачкоў’ (< ням. Ramsch або франц. ramas ’куча, хлам’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)