легіяне́р, ‑а, м.

Воін, салдат легіёна. Каля каменнай брамы група польскіх легіянераў ставіла кулямёт. Рамановіч.

[Фр. legionnaire ад лац. legionarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санаві́тасць, ‑і, ж.

Уст. Уласцівасць санавітага. Берлін з яго самазадаволенасцю і санавітасцю.. пакідае ўражанне чагосьці казённага, вымуштраванага... Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокія полы. [Незнаёмы] з’яўляўся на сцэну ў доўгім чорным палітоне і шыракаполым капелюшы. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцюме́р, ‑а, м.

Работнік тэатра, які падрыхтоўвае касцюмы для спектакля. Касцюмеры прасуюць, чысцяць і разносяць па акцёрскіх пакоях вопратку. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́перць, ‑і, ж.

Ганак перад уваходам у царкву. Дзеянне ў трэцім акце [спектакля] адбывалася на паперці, каля ўваходу ў царкву. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфары́цца, ‑рыцца; незак.

Свяціцца фасфарычным святлом. Але раптам мора пачало святлець, фасфарыцца, нібы нехта свяціў з яго глыбіні вялікім ліхтаром. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалавекалю́б, ‑а, м.

Кніжн. Тое, што і чалавекалюбец. Вялікі чалавекалюб, цярплівы настаўнік, .. [Радзевіч] натхняў нас на творчыя пошукі. Рамановіч. Ядвігін Ш. — вялікі чалавекалюб. Чыгрын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брылья́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Агранёны і адшліфаваны асобым спосабам алмаз (ужываецца як упрыгожвае). [Антон Максімавіч:] — Памятай, алмаз трэба доўга шліфаваць, каб ён стаў брыльянтам. Рамановіч.

[Фр. brillant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апладзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Пляскаць у далоні (у знак ухвалы або прывітання). Гледачы горача апладзіравалі артыстам, доўга не даючы ім пайсці са сцэны. Рамановіч.

[Ад фр. applaudir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́лаванне, ‑я, н.

Уст. Заработная плата. Зарплаты, альбо, як тады гаварылі, «жалавання», акцёрам ніхто не плаціў, і яны задавальняліся выручкамі ад спектакляў і танцаў. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)