ра́лісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́лісты ра́лістая ра́лістае ра́лістыя
Р. ра́лістага ра́лістай
ра́лістае		 ра́лістага ра́лістых
Д. ра́лістаму ра́лістай ра́лістаму ра́лістым
В. ра́лісты (неадуш.)
ра́лістага (адуш.)		 ра́лістую ра́лістае ра́лістыя (неадуш.)
ра́лістых (адуш.)
Т. ра́лістым ра́лістай
ра́лістаю		 ра́лістым ра́лістымі
М. ра́лістым ра́лістай ра́лістым ра́лістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́лісты обл. рассо́шистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з некалькіх рал; разгалісты. Ралістая дзічка цяжка асядала на высокую мяжу. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́ла, -а, мн. -ы, рал, н.

Адгаліненне ствала дрэва; тоўсты сук.

|| прым. ра́лісты, -ая, -ае.

Ралістая дзічка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ралі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ралі́ст ралі́сты
Р. ралі́ста ралі́стаў
Д. ралі́сту ралі́стам
В. ралі́ста ралі́стаў
Т. ралі́стам ралі́стамі
М. ралі́сце ралі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ралава́ты ’разгалісты, развілісты, галінасты, з раламі’ (ТСБМ, Мат. Гом.), ралова́ты ’сукаваты, са шматлікімі разгалінаваннямі’ (ТС; лунін., Шатал.; пін., Сл. ПЗБ), ра́лісты ’разгалісты, развілісты, маючы форму вілаў’: раліста ліпа (ТСБМ, Сл. ПЗБ), раля́сты ’кусцісты, шматпарасткавы’ (ТС). Параўн. серб. ра̏кљаст ’развілісты’. Ад рала 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)