ралава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ралава́ты |
ралава́тая |
ралава́тае |
ралава́тыя |
| Р. |
ралава́тага |
ралава́тай
ралава́тае |
ралава́тага |
ралава́тых |
| Д. |
ралава́таму |
ралава́тай |
ралава́таму |
ралава́тым |
| В. |
ралава́ты (неадуш.)
ралава́тага (адуш.) |
ралава́тую |
ралава́тае |
ралава́тыя (неадуш.)
ралава́тых (адуш.) |
| Т. |
ралава́тым |
ралава́тай
ралава́таю |
ралава́тым |
ралава́тымі |
| М. |
ралава́тым |
ралава́тай |
ралава́тым |
ралава́тых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ралава́ты, ‑ая, ‑ае.
З раламі. Ля самага паркана расла раскідзістая ралаватая ліпа з бусліным гняздом. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ралава́ты ’разгалісты, развілісты, галінасты, з раламі’ (ТСБМ, Мат. Гом.), ралова́ты ’сукаваты, са шматлікімі разгалінаваннямі’ (ТС; лунін., Шатал.; пін., Сл. ПЗБ), ра́лісты ’разгалісты, развілісты, маючы форму вілаў’: раліста ліпа (ТСБМ, Сл. ПЗБ), раля́сты ’кусцісты, шматпарасткавы’ (ТС). Параўн. серб. ра̏кљаст ’развілісты’. Ад рала 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́лнік (ра́лнык) ’расліна капытнік’, ’бабоўнік’ (пін., ЛА, 1; Лексика Пол.), ’чыстацел’ (ТС). Назва капытнік наводзіць на параўнанне з рала 3 (гл.) ’прамежнасць паміж капытоў парнакапытных’ або на магчымасць шматлікіх разгалінаванняў, параўн. ралаваты (гл.). Іншая назва на Тураўшчыне — раннік ’чыстацел’ (гл.) дапускае магчымасць распадабнення нн > лн.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)