раклі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раклі́ст раклі́сты
Р. раклі́ста раклі́стаў
Д. раклі́сту раклі́стам
В. раклі́ста раклі́стаў
Т. раклі́стам раклі́стамі
М. раклі́сце раклі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раклі́ст м. ракли́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раклі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Рабочы тэкстыльнай фабрыкі, які абслугоўвае машыну для набіўкі каляровых узораў на тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракли́ст текст. раклі́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)