разумо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разумо́вы разумо́вая разумо́вае разумо́выя
Р. разумо́вага разумо́вай
разумо́вае		 разумо́вага разумо́вых
Д. разумо́ваму разумо́вай разумо́ваму разумо́вым
В. разумо́вы (неадуш.)
разумо́вага (адуш.)		 разумо́вую разумо́вае разумо́выя (неадуш.)
разумо́вых (адуш.)
Т. разумо́вым разумо́вай
разумо́ваю		 разумо́вым разумо́вымі
М. разумо́вым разумо́вай разумо́вым разумо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абстра́ктна-разумо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абстра́ктна-разумо́вы абстра́ктна-разумо́вая абстра́ктна-разумо́вае абстра́ктна-разумо́выя
Р. абстра́ктна-разумо́вага абстра́ктна-разумо́вай
абстра́ктна-разумо́вае		 абстра́ктна-разумо́вага абстра́ктна-разумо́вых
Д. абстра́ктна-разумо́ваму абстра́ктна-разумо́вай абстра́ктна-разумо́ваму абстра́ктна-разумо́вым
В. абстра́ктна-разумо́вы (неадуш.)
абстра́ктна-разумо́вага (адуш.)		 абстра́ктна-разумо́вую абстра́ктна-разумо́вае абстра́ктна-разумо́выя (неадуш.)
абстра́ктна-разумо́вых (адуш.)
Т. абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вай
абстра́ктна-разумо́ваю		 абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вымі
М. абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вай абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ідыяты́зм, -у, м.

1. Псіхічная хвароба, якая праяўляецца разумовай адсталасцю, недаразвітасцю.

2. Неразумнасць, дурнота, бязглуздасць (разм.).

|| прым. ідыяты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэбі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

|| прым. дэбі́льны, -ая, -ае; наз. дэбі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слу́жачы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Асоба, якая працуе ў розных сферах разумовай працы, кіраўніцтва, абслугі, гандлю.

|| ж. слу́жачая, -ай, мн. -ыя, -ых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэліге́нцыя, -і, ж., зб.

Грамадскі слой адукаваных людзей, якія прафесійна займаюцца разумовай (творчай, навуковай і інш.) працай, развіццём і распаўсюджваннем культуры.

Тэхнічная і.

Сельская і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэбі́л, ‑а, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажы́ва, -ы, ж.

1. Тое, чым лёгка можна пажывіцца (разм.).

Падкі да спажывы.

2. Харч, ежа; здабыча.

Лісы шукаюць спажывы.

3. перан. Матэрыял для роздуму, разумовай дзейнасці і пад.

С. для розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грань, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Плоская частка паверхні геаметрычнага цела, якая ўтварае вугал з другой такой жа паверхняй.

Грані куба.

2. перан. Тое, што адрознівае, аддзяляе адно ад аднаго.

Сціранне граней паміж фізічнай і разумовай працай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэліге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая належыць да інтэлігенцыі; чалавек разумовай працы. Хрысцюк лічыў сябе інтэлігентам. У яго разумовая праца. Дуброўскі.

[Ад лац. intelligens, intelligentis — які разумее, ведае; спецыяліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)