разра́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разра́дніца разра́дніцы
Р. разра́дніцы разра́дніц
Д. разра́дніцы разра́дніцам
В. разра́дніцу разра́дніц
Т. разра́дніцай
разра́дніцаю		 разра́дніцамі
М. разра́дніцы разра́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разра́дніца ж., разг. разря́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разра́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да разраднік ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разра́днік², -а, мн. -і, -аў, м.

Спартсмен, які мае спартыўны разрад.

|| ж. разра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разря́дница спорт. разра́дніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)