Verbum

анлайнавы слоўнік

разніма́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разніма́нне ср.

1. разнима́ние; разжима́ние;

2. разнима́ние, разведе́ние;

1, 2 см. разніма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разніма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разнімаць — разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разня́ць, -німу́, -німеш, -німе; -німі́; -ня́ты; зак., каго-што.

1. Аддзяліць адно ад другога; раз’яднаць.

Р. кулак.

2. Развесці ў бакі тых, хто б’ецца.

Р. забіяк.

|| незак. разніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разніма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздыма́нне ср., см. разніма́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разнима́ние разніма́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разъём м., спец. разніма́нне, -ння ср., раздыма́нне, -ння ср., разды́м, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размыка́ние

1. размыка́нне, -ння ср.;

2. расплю́шчванне, -ння ср.; расту́льванне, -ння ср.;

3. разніма́нне, -ння ср.; см. размыка́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)