разно́шванне гл. разнасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разно́шванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разно́шванне
Р. разно́швання
Д. разно́шванню
В. разно́шванне
Т. разно́шваннем
М. разно́шванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разно́шванне ср. разна́шивание, раста́птывание; см. разно́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разно́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разношваць — разнасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -но́шаны; зак., што.

Носячы, зрабіць прастарнейшым.

Р. туфлі.

|| незак. разно́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разно́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разна́шивание разно́шванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)