разнато́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разнато́нны |
разнато́нная |
разнато́ннае |
разнато́нныя |
| Р. |
разнато́ннага |
разнато́ннай
разнато́ннае |
разнато́ннага |
разнато́нных |
| Д. |
разнато́ннаму |
разнато́ннай |
разнато́ннаму |
разнато́нным |
| В. |
разнато́нны (неадуш.)
разнато́ннага (адуш.) |
разнато́нную |
разнато́ннае |
разнато́нныя (неадуш.)
разнато́нных (адуш.) |
| Т. |
разнато́нным |
разнато́ннай
разнато́ннаю |
разнато́нным |
разнато́ннымі |
| М. |
разнато́нным |
разнато́ннай |
разнато́нным |
разнато́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разнато́нны спец. разното́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разнато́нны, ‑ая, ‑ае.
Які адрозніваецца ад іншых па тону. Разнатонныя гукі. // Які ўтвараецца з гукаў розных таноў. Разнатонны звон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разното́нный разнато́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)