разнапо́лы, -ая, -ае.

1. толькі мн. Рознага полу, неаднолькавыя па поле.

Разнаполыя дзеці.

2. Які мае раздзельнаполыя кветкі (спец.).

|| наз. разнапо́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разнапо́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разнапо́лы разнапо́лая разнапо́лае разнапо́лыя
Р. разнапо́лага разнапо́лай
разнапо́лае		 разнапо́лага разнапо́лых
Д. разнапо́ламу разнапо́лай разнапо́ламу разнапо́лым
В. разнапо́лы (неадуш.)
разнапо́лага (адуш.)		 разнапо́лую разнапо́лае разнапо́лыя (неадуш.)
разнапо́лых (адуш.)
Т. разнапо́лым разнапо́лай
разнапо́лаю		 разнапо́лым разнапо́лымі
М. разнапо́лым разнапо́лай разнапо́лым разнапо́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разнапо́лы разнопо́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разнапо́лы, ‑ая, ‑ае.

1. толькі мн. Рознага полу, неаднолькавыя па полу.

2. Спец. Які мае раздзельнаполыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнопо́лый разнапо́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)