размі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. размі́н
Р. размі́ну
Д. размі́ну
В. размі́н
Т. размі́нам
М. размі́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

размі́н, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размінацца ​1 — размінуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)