размя́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размя́клы размя́клая размя́клае размя́клыя
Р. размя́клага размя́клай
размя́клае		 размя́клага размя́клых
Д. размя́кламу размя́клай размя́кламу размя́клым
В. размя́клы (неадуш.)
размя́клага (адуш.)		 размя́клую размя́клае размя́клыя (неадуш.)
размя́клых (адуш.)
Т. размя́клым размя́клай
размя́клаю		 размя́клым размя́клымі
М. размя́клым размя́клай размя́клым размя́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размя́клы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размя́клы размя́клая размя́клае размя́клыя
Р. размя́клага размя́клай
размя́клае		 размя́клага размя́клых
Д. размя́кламу размя́клай размя́кламу размя́клым
В. размя́клы (неадуш.)
размя́клага (адуш.)		 размя́клую размя́клае размя́клыя (неадуш.)
размя́клых (адуш.)
Т. размя́клым размя́клай
размя́клаю		 размя́клым размя́клымі
М. размя́клым размя́клай размя́клым размя́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размя́клы

1. размя́кший;

~лая глі́на — размя́кшая гли́на;

2. перен., разг. рассла́бленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размя́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў мяккім, размяк. Размяклая зямля наліпала на салдацкія боты, на гусеніцы танкаў і колы аўтамашын. Дудо. На тым беразе Дзвіны імчаліся грузавыя машыны па размяклым ад спякоты асфальце. Грахоўскі.

2. перан. Разм. Расслаблены, вялы. Цеплыня разбірала размяклага Сімона. Самуйлёнак.

3. перан. Разм. Які стаў дабрэйшым, больш ласкавым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размя́кший размя́клы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размягчи́вшийся які́ (што) размякчы́ўся, размя́кчаны, размя́клы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбра́клы, ‑ая, ‑ае.

Які разбрак, разбух ад вільгаці; размоклы, размяклы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэ́ліна, ‑ы, ж.

Разм.

1. Прэлае месца на скуры. Здалося, што з балотнай вадою сплыло з ног усё: і цяжкі размяклы абутак, і .. боль прэліны, і ламота ў суставах. Кулакоўскі.

2. Тое, што і прэласць. З ракі патыхае прэлінаю. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаўзці́, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; пр. папоўз, ‑паўзла, ‑ло; зак.

Пачаць паўзці. Праз момант танк стаў, адскочыла вечка люка, і адтуль, спрытна куляючыся, выскачылі танкісты, пападалі на зямлю і папаўзлі ўбок. Марціновіч. Па вуліцы, рыпаючы палазамі, папаўзлі вазы. Грахоўскі. Чырвань хутка папаўзла па шчоках, пераноссі, скронях. Б. Стральцоў. Па горадзе папаўзлі чуткі: партызаны напалі на фашыстаў. Новікаў. Размяклы, працяты вадою снег гурбінамі папоўз з саламяных стрэх. Колас. Заімжыў дробны веснавы дождж, папаўзлі па шыбах доўгія крывыя пісягі. Грахоўскі. Ярка-сіняя маса папаўзла з цыліндрыка, на вачах мяняючы свой колер, павялічваючыся ў памерах. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)