Verbum

анлайнавы слоўнік

размы́ў, -мы́ву, м.

1. гл. размыць.

2. Месца, размытае вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размы́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размы́ў, -мы́ву м. размы́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размы́ў, ‑мову, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размываць — размыць і размывацца — размыцца.

2. Месца, размытае вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мы́ецца; зак.

Разбурыцца пад дзеяннем вады, плыні.

Бераг паступова размыўся.

|| незак. размыва́цца, -а́ецца.

|| наз. размы́ў, -мы́ву, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мы́е; -мы́ты; зак., што.

Разбурыць плынню, вадою.

Рака размыла бераг.

|| незак. размыва́ць, -а́е.

|| наз. размыва́нне, -я, н. і размы́ў, -мы́ву, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размы́в размы́ў, -мы́ву м.;

размы́в плоти́ны размы́ў плаці́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)