размыка́ць гл. разамкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. размыка́ю размыка́ем
2-я ас. размыка́еш размыка́еце
3-я ас. размыка́е размыка́юць
Прошлы час
м. размыка́ў размыка́лі
ж. размыка́ла
н. размыка́ла
Загадны лад
2-я ас. размыка́й размыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час размыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размыка́ць несов. размыка́ть; см. разамкну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разамкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разамкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

Раз’яднаць (што-н. самкнутае).

Р. ланцуг.

Р. рукі.

|| незак. размыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. размыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размыка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разамкнуцца.

2. Зал. да размыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размыкаць — разамкнуць і размыкацца — разамкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размыка́нне ср. размыка́ние, размы́чка ж.; см. размыка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размыка́цца несов., возвр., страд. размыка́ться; см. разамкну́цца, размыка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размыка́ть несов.

1. размыка́ць; см. разомкну́ть​ 1;

2. (глаза) расплю́шчваць; (губы) расту́льваць;

3. (руки) разніма́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)