размыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. размыва́нне
Р. размыва́ння
Д. размыва́нню
В. размыва́нне
Т. размыва́ннем
М. размыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размыва́нне ср. размыва́ние; размы́в м.; см. размыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размываць — размыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мы́е; -мы́ты; зак., што.

Разбурыць плынню, вадою.

Рака размыла бераг.

|| незак. размыва́ць, -а́е.

|| наз. размыва́нне, -я, н. і размы́ў, -мы́ву, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размыва́ние размыва́нне, -ння ср.;

размыва́ние берего́в размыва́нне бераго́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размы́вка ж. размы́ўка, -кі ж., размыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)