размо́чка гл. размачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размо́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. размо́чка
Р. размо́чкі
Д. размо́чцы
В. размо́чку
Т. размо́чкай
размо́чкаю
М. размо́чцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́чка ж. размо́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размо́чка ж. размо́чка, -кі ж., размо́чванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размочваць — размачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак., што.

Намачыўшы, зрабіць мяккім, разбухлым.

Р. сухары.

○

Размачыць лік (разм.) — адкрыць лік (у спартыўнай гульні).

|| незак. размо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. размо́чванне, -я, н. і размо́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размо́чванне ср. разма́чивание; размо́чка ж.; см. размо́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)