размо́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
размо́тчык |
размо́тчыкі |
| Р. |
размо́тчыка |
размо́тчыкаў |
| Д. |
размо́тчыку |
размо́тчыкам |
| В. |
размо́тчыка |
размо́тчыкаў |
| Т. |
размо́тчыкам |
размо́тчыкамі |
| М. |
размо́тчыку |
размо́тчыках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
размо́тчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца размоткай чаго‑н. Размотчык дроту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размо́тчыца, ‑ы, ж.
Жан. да размотчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размо́тчик спец. размо́тчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)