разме́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разме́тчыца разме́тчыцы
Р. разме́тчыцы разме́тчыц
Д. разме́тчыцы разме́тчыцам
В. разме́тчыцу разме́тчыц
Т. разме́тчыцай
разме́тчыцаю		 разме́тчыцамі
М. разме́тчыцы разме́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разме́тчыца ж. разме́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разме́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да разметчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца разметкай чаго-н.

Р. дэталей.

|| ж. разме́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разме́тчица разме́тчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)