разма́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Махаць чым-н. то ў адзін, то ў другі бок.

Р. рукамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разма́хваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разма́хваю разма́хваем
2-я ас. разма́хваеш разма́хваеце
3-я ас. разма́хвае разма́хваюць
Прошлы час
м. разма́хваў разма́хвалі
ж. разма́хвала
н. разма́хвала
Загадны лад
2-я ас. разма́хвай разма́хвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разма́хваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разма́хваць несов. (чем-л.) разма́хивать; раска́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разма́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да размахаць.

2. чым. Махаць чым‑н. то ў адзін, то ў другі бок. Віктар, як і ўсе, размахваў рукамі, крычаў — не толькі сваім, а і калоне палонных немцаў, якую вялі па вуліцы. Навуменка. Чаравака кланяўся і размахваў капелюшом. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разма́хивать несов. разма́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выма́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. гл. вымахаць.

2. чым. Махаць то ў адзін, то ў другі бок; размахваць.

В. рукой у паветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разма́хванне ср. разма́хивание; раска́чивание; см. разма́хваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разма́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размахваць — размахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выма́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да вымахаць.

2. чым. Разм. Махаць то ў адзін то ў другі бок; размахваць. Васіль злосна скрыгітаў зубамі і вымахваў рукою ў паветры. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Мінтала́ць, мынтыла́ты ’махаць, размахваць, матляць’ (Клім.). Да матла́ць (гл.) з другаснай назалізацыяй пад уплывам наступнага ‑т‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)