разлі́ты, -ая, -ае (спец.).

Які ахапіў вялікую паверхню чаго-н.

Р. бранхіт.

Разлітае пачырваненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разлі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разлі́ты разлі́тая разлі́тае разлі́тыя
Р. разлі́тага разлі́тай
разлі́тае		 разлі́тага разлі́тых
Д. разлі́таму разлі́тай разлі́таму разлі́тым
В. разлі́ты (неадуш.)
разлі́тага (адуш.)		 разлі́тую разлі́тае разлі́тыя (неадуш.)
разлі́тых (адуш.)
Т. разлі́тым разлі́тай
разлі́таю		 разлі́тым разлі́тымі
М. разлі́тым разлі́тай разлі́тым разлі́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разлі́ты разлі́тая разлі́тае разлі́тыя
Р. разлі́тага разлі́тай
разлі́тае		 разлі́тага разлі́тых
Д. разлі́таму разлі́тай разлі́таму разлі́тым
В. разлі́ты (неадуш.)
разлі́тага (адуш.)		 разлі́тую разлі́тае разлі́тыя (неадуш.)
разлі́тых (адуш.)
Т. разлі́тым разлі́тай
разлі́таю		 разлі́тым разлі́тымі
М. разлі́тым разлі́тай разлі́тым разлі́тых

Кароткая форма: разлі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлі́ты

1. разли́тый;

2. разли́тый; про́литый; расплёсканный; см. разлі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплёснутый расплю́ханы, разлі́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разли́тый разлі́ты, мног. паразліва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расплёсканный расплю́ханы, мног. парасплю́хваны, разлі́ты, мног. паразліва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́литый и проли́тый

1. (разлитый) разлі́ты, мног. паразліва́ны;

2. пралі́ты; см. проли́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліза́ць, ліжу, ліжаш, ліжа; заг. ліжы; незак., каго-што.

1. Праводзіць языком па чым‑н., дакранацца языком да каго‑, чаго‑н. [Сабачка] кідаўся да ног, лашчыўся, лізаў рукі, зазіраў у вочы і паціху скавытаў. Няхай. // Падбіраючы языком, есці, піць. [Сабака] лізаў разліты ім кулеш і ад вялікага здавальнення павільваў хвастом. Колас. Гора гараваць — не мёд лізаць. Прыказка.

2. перан. Дакранацца, пакрываць, абдаваць сабой (пра хвалі, полымя і пад.). Пасека была ў агні. Полымя бушавала пад самай лініяй — расцяробам, лізала дол, лезла ўгору па маладым сасонніку. Пташнікаў. За соснамі адгадваўся блізкі праліў, чутно было, як ліжуць гальку хвалі. Лупсякоў.

3. Разм. зневаж. Цалаваць.

•••

Лізаць рукі (ногі, пяткі, боты) каму — уніжацца, падлізвацца, падхалімнічаць перад кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)