разляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць: -ле́плены; зак., што.

1. Раз’яднаць тое. што зляпілася.

Не р. лісты ў кнізе.

2. Наляпіць, прыляпіць у многіх месцах.

Р. афішы.

|| незак. разле́пліваць, -аю, -аеш, -ае і разляпля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разляпі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разляплю́ разле́пім
2-я ас. разле́піш разле́піце
3-я ас. разле́піць разле́пяць
Прошлы час
м. разляпі́ў разляпі́лі
ж. разляпі́ла
н. разляпі́ла
Загадны лад
2-я ас. разляпі́ разляпі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разляпі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разляпі́ць сов., разг. разлепи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.

1. Раз’яднаць тое, што зляпілася. Не разляпіць вачэй пасля сну.

2. Наляпіць, прыляпіць у многіх месцах. Нямецкае начальства адразу ж разляпіла па горадзе загад. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлепи́ть сов., разг. разляпі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разляпля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да разляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разле́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)