разлыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Зняць вяроўку з таго, хто быў залыганы.

|| незак. разлы́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разлы́гванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разлыга́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разлыга́ю разлыга́ем
2-я ас. разлыга́еш разлыга́еце
3-я ас. разлыга́е разлыга́юць
Прошлы час
м. разлыга́ў разлыга́лі
ж. разлыга́ла
н. разлыга́ла
Загадны лад
2-я ас. разлыга́й разлыга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разлыга́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлыга́ць сов.

1. разниза́ть;

2. развяза́ть; расча́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Зняць вяроўку з таго, хто быў залыганы. Разлыгаць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлы́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разлыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлыга́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разлыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлы́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разлыгваць — разлыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)