разлу́шчваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлу́шчваю |
разлу́шчваем |
| 2-я ас. |
разлу́шчваеш |
разлу́шчваеце |
| 3-я ас. |
разлу́шчвае |
разлу́шчваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разлу́шчваў |
разлу́шчвалі |
| ж. |
разлу́шчвала |
| н. |
разлу́шчвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разлу́шчвай |
разлу́шчвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
разлу́шчваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разлу́шчваць несов. лущи́ть; (орех и т.п. — ещё) разгрыза́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разлу́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разлушчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлу́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.
Раскрыць (абалонку), расцерабіць, каб дастаць семя.
Р. арэх.
|| незак. разлу́шчваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)