разло́га
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разло́га |
разло́гі |
| Р. |
разло́гі |
разло́г |
| Д. |
разло́зе |
разло́гам |
| В. |
разло́гу |
разло́гі |
| Т. |
разло́гай
разло́гаю |
разло́гамі |
| М. |
разло́зе |
разло́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разло́га, ‑і, ДМ ‑лозе, ж.
Разм. Тое, што і разлог. Адным крылом звярынец гэты Сюды выходзіў на дарогу. Займаў ён цэлую разлогу: І лес, і луг, і часць крыніцы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разло́г, -у, мн. -і, -аў, м. і разло́га, -і, ДМ -ло́зе, мн. -і, -ло́г, ж.
Абшар, адкрытая прастора.
Паўз Прыпяць цягнуліся пясчаныя разлогі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)