разду́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разду́ты разду́тая разду́тае разду́тыя
Р. разду́тага разду́тай
разду́тае		 разду́тага разду́тых
Д. разду́таму разду́тай разду́таму разду́тым
В. разду́ты (неадуш.)
разду́тага (адуш.)		 разду́тую разду́тае разду́тыя (неадуш.)
разду́тых (адуш.)
Т. разду́тым разду́тай
разду́таю		 разду́тым разду́тымі
М. разду́тым разду́тай разду́тым разду́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разду́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разду́ты разду́тая разду́тае разду́тыя
Р. разду́тага разду́тай
разду́тае		 разду́тага разду́тых
Д. разду́таму разду́тай разду́таму разду́тым
В. разду́ты (неадуш.)
разду́тага (адуш.)		 разду́тую разду́тае разду́тыя (неадуш.)
разду́тых (адуш.)
Т. разду́тым разду́тай
разду́таю		 разду́тым разду́тымі
М. разду́тым разду́тай разду́тым разду́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разду́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разду́ты разду́тая разду́тае разду́тыя
Р. разду́тага разду́тай
разду́тае		 разду́тага разду́тых
Д. разду́таму разду́тай разду́таму разду́тым
В. разду́ты (неадуш.)
разду́тага (адуш.)		 разду́тую разду́тае разду́тыя (неадуш.)
разду́тых (адуш.)
Т. разду́тым разду́тай
разду́таю		 разду́тым разду́тымі
М. разду́тым разду́тай разду́тым разду́тых

Кароткая форма: разду́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разду́ты разду́тый; см. разду́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разду́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздуць.

2. у знач. прым. Разм. Павялічаны ў аб’ёме, уздуты. Зброі ў .. [Жэнькі] не было бачна, але Таццяна звярнула ўвагу на адтапыранае крысо кажуха і на раздутыя кішэні. Шамякін. Піліп — наш сусед, і ў яго сапраўды быў вол, шэры, худы, з раздутым, пераплеценым жыламі жыватом. Ваданосаў.

3. перан.; у знач. прым. Разм. Непамерна павялічаны, неапраўдана вялікі. — У нашым цэху празмерна раздутае сярэдняе звяно. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбу́хлы, -ая, -ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме, набраўшыся вільгаці.

Р. гарох.

2. перан. Непамерна павялічаны; раздуты.

Разбухлыя штаты.

|| наз. разбу́хласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разду́тасць ж. разду́тость; см. разду́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад успушыць.

2. у знач. прым. Разм. Раздуты. Успушаны жывот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пу́хлы ’поўны, тоўсты, мяккі’ (ТСБМ), ’апухлы’ (ТС), ’пульхны, пышны (пра хлеб)’ (брасл., дзятл., Сл. ПЗБ), ’пухкі’: падушка пухлая, пухлы снег (брасл., в.-дзв., там жа), укр. пу́хлий ’поўны, апухлы’, рус. пу́хлый ’тоўсты, поўны, раздуты’, ст.-чэш. pouchlý ’бясплодны; пусты’, харв. чак. pûhal ’пусты, уздуты, раздуты’, славен. púhel ’тс’, ст.-слав. пухлъ ’пусты’. Прасл. *puxlъ ’надуты’, прыметнік ад *puxati sę ’надувацца’ (гл. пухаць), параўн. Сной, 514; Фурлан–Бязлай, 3, 135. Чарных (2, 85) лічыць усх.-слав. словы новаўтварэннямі на аснове *puxnǫti (гл. пухнуць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбу́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме, набраўшыся вільгаці; разбраклы. Адной ноччу, па-веснавому цёмнай, бяззорнай, мы пакінулі акопы і пайшлі на захад па лясных разбухлых дарогах. Хомчанка. // Які наліўся сокам; набухлы. Разбухлыя бутоны.

2. перан. Непамерна павялічаны; раздуты. Разбухлыя штаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)