разду́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разду́рваю разду́рваем
2-я ас. разду́рваеш разду́рваеце
3-я ас. разду́рвае разду́рваюць
Прошлы час
м. разду́рваў разду́рвалі
ж. разду́рвала
н. разду́рвала
Загадны лад
2-я ас. разду́рвай разду́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разду́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разду́рваць несов., разг.

1. избало́вывать, балова́ть;

2. развраща́ть; см. раздуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раздурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздуры́ць, -дуру́, -ду́рыш, -ду́рыць; -ду́раны; зак., каго.

1. Паслабіўшы нагляд, патрабавальнасць, зрабіць каго-н. дураслівым, непаслухмяным.

Р. сына.

2. Даць поўную волю каму-н., дазволіць поўнасцю праяўляць свае жаданні, патрабаванні і пад.

|| незак. разду́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Разґу́рзацца ’ачуняць, прачнуцца’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, балтызм, параўн. літ. gur̃sti ’слабець’, ’марудзіць’, gur̃stas ’затрымка’. Параўн. раздурваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

избало́вывать несов. (изнеживать) пе́сціць, распе́шчваць; (портить излишним баловством) ба́лаваць, разбало́ўваць; (портить потворством) разду́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развраща́ть несов.

1. (приучать к разврату) разбэ́шчваць;

2. (доводить до морального разложения) разбэ́шчваць;

3. (избаловывать) распуска́ць, разду́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)