раздрабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць, -ро́блены; зак., што.

1. гл. драбіць.

2. Выразіць больш дробнымі адзінкамі.

Р. метры ў сантыметры.

|| незак. раздрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздрабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздрабі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раздраблю́ раздро́бім
2-я ас. раздро́біш раздро́біце
3-я ас. раздро́біць раздро́бяць
Прошлы час
м. раздрабі́ў раздрабі́лі
ж. раздрабі́ла
н. раздрабі́ла
Загадны лад
2-я ас. раздрабі́ раздрабі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час раздрабі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздрабі́ць сов., в разн. знач. раздроби́ть;

р. соль — раздроби́ть соль;

р. косць — раздроби́ть кость;

р. ме́тры ў сантыме́тры — раздроби́ть ме́тры в сантиме́тры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздрабі́ць, ‑драблю, ‑дробіш, ‑дробіць; зак., што.

1. Разбіць, раскалоць на дробныя часткі. Раздрабіць шкло. □ Здавалася, вось-вось плынь сарве чалавека, закружыць яго, раздробіць аб камяні галаву. Даніленка. / у безас. ужыв. Левае плячо ў Мальца было прыкметна ніжэй за правае — у вайну разрыўною куляй яму раздрабіла лапатку. Дамашэвіч.

2. Раздзяліць на часткі, групы; расчляніць. Раздрабіць сілы праціўніка.

3. Выразіць больш дробнымі адзінкамі. Раздрабіць метры ў сантыметры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбі́ць, драблю́, дро́біш, дро́біць; дро́блены; незак., што.

1. Разбіваць на дробныя часткі.

Д. камень.

2. перан. Раздзяляць, расчляняць.

Д. нагрузку.

|| зак. раздрабі́ць, -блю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены.

|| наз. драбле́нне, -я, н.

|| прым. драбі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздроби́ть сов.

1. (размельчить) раздрабі́ць, раздрабні́ць, раскрышы́ць, мног. параскры́шваць; (повредить, разбить) растру́шчыць;

2. (расчленить) раздрабі́ць, раздрабні́ць;

раздроби́ть си́лы раздрабі́ць сі́лы;

3. мат. раздрабі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размажджэ́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што (разм.).

Моцна ўдарыўшы, раздрабіць.

Р. галаву.

|| незак. размажджэ́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздрабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да раздрабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растру́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; зак., каго-што (разм.).

Ударыўшы, націснуўшы чым-н., раздрабіць.

Р. шкло.

Р. косць.

|| незак. растру́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. растру́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздрабля́ць несов., в разн. знач. раздробля́ть; см. раздрабі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)