раздзо́гаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раздзо́гаю |
раздзо́гаем |
| 2-я ас. |
раздзо́гаеш |
раздзо́гаеце |
| 3-я ас. |
раздзо́гае |
раздзо́гаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
раздзо́гаў |
раздзо́галі |
| ж. |
раздзо́гала |
| н. |
раздзо́гала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
раздзо́гай |
раздзо́гайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
раздзо́гаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Раздзо́гаць ’разбіць’ (Нас.), раздзо́ганный ’выпадкова разбіты’ (Нас.). Ад раз- і дзо́гаць ’стукаць, стукаць нагамі’, ’біць, калаціць’ (Нас.). Сюды ж укр. дьо́гнути ’штурхнуць, кальнуць’, чэш. дыял. džignút ’кальнуць’, літ. díegti ’калоць’. Да праславянскага *dьgnǫti (ЭССЯ, 5, 205); адносна семантыкі параўн. джгаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)