раздво́іць, -дво́ю, -дво́іш, -дво́іць; -дво́ены; зак., што.
Раздзяліць надвае.
Р. пасму валасоў.
Р. провад.
|| незак. раздво́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. раздвае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раздво́іць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раздво́ю |
раздво́ім |
| 2-я ас. |
раздво́іш |
раздво́іце |
| 3-я ас. |
раздво́іць |
раздво́яць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
раздво́іў |
раздво́ілі |
| ж. |
раздво́іла |
| н. |
раздво́іла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
раздво́й |
раздво́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
раздво́іўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раздво́іць сов. раздвои́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раздво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.
Раздзяліць надвае, на дзве часткі. Раздвоіць провад. Раздвоіць сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздвои́ть сов. раздво́іць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раздво́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раздвоіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздвае́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раздвойваць — раздвоіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раздвойвацца — раздвоіцца.
2. Што-небудзь раздвоенае, раздвоеная частка чаго‑н. Капыты з раздваеннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздво́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздвоіць.
2. у знач. прым. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае, на дзве часткі. [Заяц] неяк смешна кратаў раздвоенай губой, насцярожана стрыгучы вушамі. Шахавец. [Валодзя] спыніўся, каб крыху перадыхнуць, і раптам заўважыў на зямлі шырокі раздвоены след нейкай жывёлы. Ваданосаў.
3. перан.; у знач. прым. Які страціў цэльнасць, унутранае адзінства. Аб Аляксандру Іванавічу пайшла тая раздвоеная слава, калі адны цікавіліся больш яго храбрым мінулым, а другія — яго цяперашнімі паводзінамі. Пестрак. Так з раздвоеным пачуццём і пайшлі ад Іванова. Верыць ці не верыць? Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)