раздво́ены, -ая, -ае.

1. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае.

Раздвоеная губа.

Р. след.

2. перан. Які страціў цэльнасць, унутранае адзінства.

Раздвоенае ўсведамленне.

|| наз. раздво́енасць, -і, ж.

Р. пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздво́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раздво́ены раздво́еная раздво́енае раздво́еныя
Р. раздво́енага раздво́енай
раздво́енае		 раздво́енага раздво́еных
Д. раздво́енаму раздво́енай раздво́енаму раздво́еным
В. раздво́ены (неадуш.)
раздво́енага (адуш.)		 раздво́еную раздво́енае раздво́еныя (неадуш.)
раздво́еных (адуш.)
Т. раздво́еным раздво́енай
раздво́енаю		 раздво́еным раздво́енымі
М. раздво́еным раздво́енай раздво́еным раздво́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздво́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раздво́ены раздво́еная раздво́енае раздво́еныя
Р. раздво́енага раздво́енай
раздво́енае		 раздво́енага раздво́еных
Д. раздво́енаму раздво́енай раздво́енаму раздво́еным
В. раздво́ены (неадуш.)
раздво́енага (адуш.)		 раздво́еную раздво́енае раздво́еныя (неадуш.)
раздво́еных (адуш.)
Т. раздво́еным раздво́енай
раздво́енаю		 раздво́еным раздво́енымі
М. раздво́еным раздво́енай раздво́еным раздво́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздво́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раздво́ены раздво́еная раздво́енае раздво́еныя
Р. раздво́енага раздво́енай
раздво́енае		 раздво́енага раздво́еных
Д. раздво́енаму раздво́енай раздво́енаму раздво́еным
В. раздво́ены (неадуш.)
раздво́енага (адуш.)		 раздво́еную раздво́енае раздво́еныя (неадуш.)
раздво́еных (адуш.)
Т. раздво́еным раздво́енай
раздво́енаю		 раздво́еным раздво́енымі
М. раздво́еным раздво́енай раздво́еным раздво́еных

Кароткая форма: раздво́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздво́ены раздво́енный, раздвоённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздво́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздвоіць.

2. у знач. прым. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае, на дзве часткі. [Заяц] неяк смешна кратаў раздвоенай губой, насцярожана стрыгучы вушамі. Шахавец. [Валодзя] спыніўся, каб крыху перадыхнуць, і раптам заўважыў на зямлі шырокі раздвоены след нейкай жывёлы. Ваданосаў.

3. перан.; у знач. прым. Які страціў цэльнасць, унутранае адзінства. Аб Аляксандру Іванавічу пайшла тая раздвоеная слава, калі адны цікавіліся больш яго храбрым мінулым, а другія — яго цяперашнімі паводзінамі. Пестрак. Так з раздвоеным пачуццём і пайшлі ад Іванова. Верыць ці не верыць? Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздво́енный раздво́ены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вілападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму вілаў; раздвоены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разві́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. Раздвоены ствол, сук і пад., а таксама месца, дзе пачынаецца раздваенне.

Р. дуба.

2. Месца разыходжання дарогі і пад.

На развіліне дарог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вілава́ты, ‑ая, ‑ае.

Вілападобны, раздвоены. Вілаватае дрэва. □ Вілаватая саха падпірала дах. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)