разда́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разда́тчыца разда́тчыцы
Р. разда́тчыцы разда́тчыц
Д. разда́тчыцы разда́тчыцам
В. разда́тчыцу разда́тчыц
Т. разда́тчыцай
разда́тчыцаю		 разда́тчыцамі
М. разда́тчыцы разда́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разда́тчыца ж. разда́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разда́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да раздатчык (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разда́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца раздачай чаго-н.

|| ж. разда́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разда́тчица разда́тчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)