разгіба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разгіба́нне
Р. разгіба́ння
Д. разгіба́нню
В. разгіба́нне
Т. разгіба́ннем
М. разгіба́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгіба́нне ср. разгиба́ние, разги́б м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгібаць — разагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгиба́ние разгіна́нне, -ння ср., разгіба́нне, -ння ср.; выпро́стванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разги́б м.

1. (действие) разгіна́нне, -ння ср., разгі́б, -бу м., разгіба́нне, -ння ср.;

2. (место, где разогнуто) разгі́б, -бу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)