разгубі́ць, -гублю́, -гу́біш, -гу́біць; -гу́блены; зак., каго-што.

Пагубляць, растраціць паступова (многіх, многае).

Р. рэчы.

Р. сяброў.

Р. веды.

|| незак. разгу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разгублю́ разгу́бім
2-я ас. разгу́біш разгу́біце
3-я ас. разгу́біць разгу́бяць
Прошлы час
м. разгубі́ў разгубі́лі
ж. разгубі́ла
н. разгубі́ла
Загадны лад
2-я ас. разгубі́ разгубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разгубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгубі́ць сов. растеря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгубі́ць, ‑гублю, ‑губіш, ‑губіць; зак., каго-што.

1. Пагубляць усё, многае або ўсіх, многіх. [Першакласны] разгубіў па дарозе Сшыткі ў лінейку касую. Калачынскі. За дзень ледзь не ўсіх разгубіла [маладзіца] кароў — Цэлую ноч лес мычаў і роў. Кусянкоў. // Паступова страціць. За час войнаў і рэвалюцый я неяк разгубіў многіх сваіх старых сяброў. Рамановіч.

2. перан. Паступова пазбавіцца чаго‑н.; растраціць. Пасля турмы і ўцёкаў .. [Каршукоў] аціх, змарнеў дашчэнту, здавалася, разгубіў свой зайздросны аптымізм. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгубля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

Тое, што і разгубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

порастеря́ть сов., разг. пагубля́ць, разгубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгу́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разгубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак., што.

1. Рассыпаць роўным рыхлым пластом.

Р. сена тонкім слоем.

2. Рассыпаць, разгубіць, перавозячы, пераносячы.

Р. жыта па дарозе.

|| незак. расцяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расцяру́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раструсі́ць, ‑трушу, ‑трусіш, ‑трусіць; зак., што.

Разм.

1. Раскідаць, рассыпаць тонкім слоем. Раструсіць чарназём.

2. Разгубіць, растрэсці дарогай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгу́блены

1. расте́рянный; см. разгубі́ць;

2. перен. (расстроенный) расте́рянный, смущённый, смяте́нный, недоуме́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)